29 de julio de 2009

Dia 14 entrada en Kazajstan

Ola a todos!xa estamos en Kazajstan e levamos un dia do mais movido,e ainda nos queda que seguimos a conducir.O dia comezou cunha xornada de test sobre auga, pois choveu toda a noite e inundaronse as estradas con mais dunha cuarta de auga, e proba superada!xa podemos chegar a zona de rios e probar ali.Cando estabamos a uns 5 kms da fronteira, cruzamos sobre unha ponte flotante,foi algo impresionante pois parecia que non ia aguantar pero como era a unica maneira de chegar o outro lado,pagamos pouco mais dun euro por cada coche e cruzamos.O nivel da auga estaba no limite coa ponte,esta ademais estaba en obras e as chapas parecian que se ian afundir en calquera momento,mais non foi asi,chegamos o outro lado sen problema.Neste intre,uniusenos un equipo americano formado por 3 compoñentes nun todo terreo, que falando con eles, deronnos a alegria do dia,xa que nos sabiamos que tiñamos un bo negociador,pero confirmaronnos que temos o mellor(xa q polo seguro ruso dun mes e 2 coches nos pagamos 100 dolares,5 euros e 4 grinmas; eles pagaron o mesmo por un coche e 15 dias)jeje
O dia continuou chegando as 4 da tarde a fronteira rusa e cruzamola sen problemas nunha hora,logo diso pasas a terra neutral q no resto das fronteiras eran 200 m e aqui,para sair oficialmente de Rusia foron 8,3 km despois nunha ponte impresionante e supermoderna.Neste traxecto intermedio,topamonos con 2 cementerios musulmans e rabaños e rabaños de ovellas,ainda que tamen cabras e vacas.E nos adentramos definitivamente na fronteira kazahja. Mentres agardabanos o noso turno,vimos un pobo pegado a fronteira con duas nenas xogando fora,elas o vernos sorriron, e encheuselles a cara de felicidade cando sacamos uns xoguetes que levabamos,uns yoyos cos que estiveron ben entretidas mentres agardabamos ali.Ata o policia que estaba na primeira fase da fronteira saiu xogar co yoyo.As nenas estiveron ali ate que marchamos e nos despediron con gratitude,aqui e cando te das de conta que cun pequenisimo detalle como e un yoyo fas sorrir a un neno.
Na fronteira kazahja coma no resto falamos en galego e castelan,que sorte non falar ingles jeje e xa se desesperan,desta vez,queriannos cobrar por cubrir o papel de declarar,outro por facer as fotocopias, e os outros dous non o entendimos realmente,mais unha vez mais,marchamos cos papeis na man sen pagar nada o equipo norte e 1 euro o equipo sur.E entramos definitivamente no pais,o cambio foi brutal,o silencio invadiunos totalmente, a estrada segue a existir pero moi precaria,as casas son de adobe e palla,realmente a situacion e moi precaria,como unha fronteira pode cambiar tanto o estilo de vida.
Aqui, a maiores do gando citado con anterioridade vimos camellos domesticos que se recollian o caer a noite, a fauna si que e variada!a todo isto,o equipo sur explotou unha roda,que a verdade que aguantan pois xa levamos 7700 kms e en todo isto ningun problema mecanico,cousa rara pois os americanos mismos romperon a distribucion e estiveron dous dias tirados e van nun todoterreo. Tamen paramos a axudar a unha familia kazaja que pinchou nun Mazda e sorpresa que levamos foi que non tiñan roda de reposto, levaban unha llanta de plastico, polo que lles axudamos a montar a roda pinchada (o seu gato rompera) e seguimos viaxe.
E bueno creo q por hoxe xa vai,(continuo tras parar a comprobar a 2 roda que sufre desperfecto no equipo sur)
Bueno e a unha da maña aqui, asi que paramos a durmir no coche por non variar jeje esta a punto de caer unha boa...
Maña contamos
Mil grazas por estar aqui
Bicos
Fatima
CHUS
Hola a tod@s:
El tiempo es muy malo, pero tiene su parte positiva, ya que no nos moriremos de calor, pero si que tendremos de nuevo goteras en el coche.
Hemos aprovechado como agua de mayo la estancia en el hotel, y yo me encuentro con muchísima energía y ánimo para seguir, estoy como nueva¡¡¡

Somos conscientes de que ahora empieza la aventura de verdad y trataremos de informaros en cuanto podamos, a ver si no tenemos problemas para actualizar el blog¡¡¡.

MUCHAS GRACIAS A TOD@S Y COMO DECIMOS : A MONGOLIA VAMOS TOD@S¡¡¡, bueno, menos Noé, que a él lo llevo yo,jejeje, ya que conduzco todo el rato, al pobre Noé no le dejo ni oler el volante (pues si que me gusta conducir¡¡¡), de hecho Noé ya me llama Ruperta porque soy su chófer personal y me puso un nombre merecedor del cargo que ostento:RUPERTA¡¡¡.

BUENO, ARRANCAMOS YA, UN BESAZO A TOD@S¡¡¡

Día 14: Kazajistán




Ola a todos! Xa é pola mañá, aquí son as 11:45 horas e se nos acaba o tempo de cama e ducha (como vedes o estamos a aproveitar ao máximo (que gusto! Ademáis de lavarnos nos, lavamos tódala roupa na bañeira).
En 15 minutos sairemos rumbo Kazajistán e esperamos poder pasar a fronteira con menos atrancos. Aquí está a chover un montón, pero a temperatura é moi alta. Onte, camiño de Astracán, xa nos atopamos coas primeiras vistas casi desesrticas da estepa kazaja-rusa e a calor comeza a apretar (35º). Esta zona parece o lonxano oeste das pelis de vaqueiros, con pobos sen asfalto e os espazos centrais para os rebaños. Están tódolos pobos pechados de valados de madeira, moitos deles en moi mal estado e se produce unha mestizaxe brutal entre habitantes totalmente loiros e rubios e os que xa teñen rasgos asiáticos (vese que todos conviven en total armonía). Estamos animados, pero realmente tras durmir nunha cama nos demos de conta da falta de sono que temos (4 días seguidos nos seicentos e durmindo só 4 horas ao día para conducir 10 horas, mallan a un).

En Kazajistán esperamos seguir tendo a cobertura para ir actualizando diariamente. Se non é así o faremos cando cheguemos aos pobos e teñamos cibers (din que os hai), pero non imos adiantar acontecementos.

28 de julio de 2009

Día 12-13

CHUS

Hola a tod@s¡¡¡
Ahora mismo nos encontramos en Astracán (si si, donde los abrigos, jejej), en un buen hotel, va a ser el último lujo del viaje y creo que nos lo merecemos tras dormir casi todos los días en el coche (sólo durmimos tres días en una cama de trece que llevamos).
Llegamos de noche a la ciudad y perdimos mucho tiempo buscando un hotel, y la verdad que nos marearon lo suyo, tras dos intentos fallidos encontramos uno bastante bien de precio y con parking privado (que es algo casi fundamental).

Por la mañana estuvimos en Volgogrado y de camino allí tuvimos que parar a reparar dos ruedas de nuestro coche que perdían aire, así que en un taller que se encontraba al lado de la carretera paramos y la verdad que la familia que nos atendió fue encantadora, eran armenios, y fueron muy hospitalarios, nos ofrecieron té, llamaron por teléfono a un familiar suyo que hablaba inglés para que viniese y así entendernos mejor, se sacaron fotos con nosotros, muy risueños y alegres con nosotros en todo momento, nos enseñaron fotos de Armenia y como colofón NOS LAS REGALARON¡¡¡ FUE GENIAL. UNA GENTE ESTUPENDA.

En Volgogrado paramos muy poco, la verdad es que es una ciudad muy normalita y estuvimos poco tiempo, pero eso sí, antes de salir tuvimos que volver a reparar otra rueda, esta vez del coche de Edgar y Fátima, pues tenía un clavo. En este taller nos atendió gente también de Armenia y la verda que también muy majos, de hecho aproveché para enseñarles las fotos que nos habían dado a la mañana en el otro taller.

Merece un capítulo especial la noche anterior, pues tras estar más de seis horas en la aduana para pasar la frontera hacia Rusia, la primera impresión de este nuevo pais fue un tanto desolador, parece un desierto de gente, cada 40 0 50 Km hay una gasolinera, una caravana con bebidas y algo de comida y por supuesto un motel, jejej, pero por lo demás son Km de carretera que se hacen eternos, sobre todo cuando has dormido dos o tres horas y llevas encima una media de ocho horas de conducción (a veces alguna más).

Lo dicho, así como entramos en Rusia, al poco rato pudimos contemplar una de las puestas de sol más bonitas que yo recuerde, pero a la hora la cosa se fue complicando por momentos y un temporal nos cogió de lleno, mejor dicho, nosostros íbamos en la dirección del temporal, por lo que condujimos en unas circunstancias un tanto malas debido a las fuertes lluvias, rayos (y centellas, jejej) y la mala calidad del asfalto, ya que debido al tránsito de camiones, éstos han dejado en la carretera el cauce de las ruedas y éste estaba lleno de agua, por lo que ayer practicamos Acuaplaning (otro deporte de moda aquí, jejej).

Finalmente durmimos de nuevo en el coche (que por cierto, yo lo llevo bastante bien) y tiramos como os explicaba al principio rumbo a Volgogrado

Ah¡¡¡, se me olvidaba, esta nota va especialmente dirigida a mi familia y mi churry: según Noé, durante un atasco que nos tuvo parados cerca de de 10 min, uno de los camioneros me dejó preñada con la mirada¡¡¡, así que igual vengo con un churumbel de vuelta a casa, JEJEJ (mamá, no te emociones que ya sabes que mi instinto maternal está apagado fuera de cobertura, jejej)

Bueno, para terminar, sólo adelantaros que mañana visitaremos la ciudad de Astracán y a la tarde intentaremos cruzar la frontera a Kazajistán, a ver cuanto tiempo nos tienen mareados allí, menos mal que tenemos en nuestro equipo a Edgar, alias EL NEGOCIADOR, que consigue desesperar tanto a los policías hablándoles en gallego que al final siempre nos salimos con la nuestra, jejej.

Un saludo a tod@s y muchísimas gracias por vuestros ánimos¡¡¡

Teneis algunas fotos más en esta dirección:

http://www.flickr.com/photos/degaliciaamongolia/

Reportaxe fotográfica (Policía)

Reparando neumáticos en Rusia (Volgogrado)


Aseos en gasoliñeira rusa (wáter)


Durmindo en gasoliñeira de Karkiv antes de entrar en Rusia


Chatarras xunto a cochazo



Peixe VIVO en oferta en hipermercado de Kiev



Cachondas para Sergio (son maniquies gg)

Picadura ¿de qué?







Comodida máxima (xa van 8 días) Os seicentos son máis amplos e confortables do que parecen.





Lugar de durmida antes de Kiev









Poliño de super, comida!!!!!!



Reencontro



Alimentación sana e cundente



Tipos de gasoliñas




Seriedade gg



Monumentos curiosos




Fronteira Rusa


Édgar dentro coche policial



Coche policía ucraniano

Reportaxe fotográfica (Kiev)
















Entrega Documentación, por fin poderán entrar en Ucrania Chus e Noé. Rúa de Kiev. Luxo e máis luxo. Cochazo sempre.

27 de julio de 2009

Dia 12:Entrada en Rusia

Hola a todos!el dia de hoy empezo a las 6 de la mañana:dormimos en una gasolinera dentro del coche,el de esta no nos queria dejar dormir alli pero le comentamos que estabamos muy cansados y que solo seria unas 4 horas.El gasolinero acepto y a las 6 ya nos aviso que era la hora.Aun muy cansados,recogimos nuestras cosas y emprendimos la marcha hacia la frontera con Rusia.A las 10 de la mañana paramos al encontrarnos con 2 equipos estadounidenses participantes tambien en el Mongol,tras un ratillo hablando con ellos continuamos nuestro camino.La lluvia no cesa y aunque tenemos bolsas de plastico en las ventanas para evitar que entre el agua por las cinchas,algo siempre se cuela.A las 12:30 sin darnos cuenta llegamos a la frontera, realmente es la mas cutre que nos encontramos hasta el momento,nos llamo la atencion que no hubiese coches,solo camiones haciendo cola pero tampoco gran cosa.Cuando empezamos con el 1 de los 4 pasos para salir de Ucrania ya empiezan los follones,pues tenemos que comprar un seguro para circular por Rusia con nuestroa vehiculos.El guardia, ya conocedor de todo lo que nos espera, nos manda apartar los coches de la barrera para dejar pasar al resto.El del seguro nos pide 200 dolares por el seguro de los coches para 15 dias y ...empiezan las negociaciones!Edgar marcha a su oficina y tras razonar con el consigue el seguro para los 2 coches para un mes por 100 dolares, 5 euros y 4 grinmas,la verdad que no esta nada mal.Tras este rato perdido, nos encaminamos felices para los siguientes pasos, pensando que los tres cuartos de hora de negociacion ya habian sido suficientes por hoy y que pronto podriamos retomar nuestro camino hacia Volgogrado.El resto de pasos para salir de Ucrania nos lleva el tiempo normal, mientras esperamos comprobamos como desmontan un todoterreno impresionante ucraniano para comprobar si lleva algo.Tras pasar a la frontera rusa comprobamos in situ los sobornos existentes ya de manera bien clara, los rusos que pagan no esperan cola y pasan delante de todos el resto si no paga espera colas.Cuando ya es nuestro turno pasamos los 2 primeros puestos sin problema y nos mandan abrir el maletero:llevamos todo tapado con un plastico azul de 5 metros,bien doblado y atado con pulpos, aun asi dejamos al aire una garrafa vacia de agua y una caja solo apoyada en el porton, para que cuando abren, estas dos cosas caen al suelo y se desesperan y te dicen que cierres jeje buena tactica, como vamos los 2 coches juntos normalmente se centran en uno y les comentamos quie vamos a Mongolia y el motivo y vamos safando. A lo que iba, nos manda cubrir unos papeles en donde se cubre lo que declaras, quien eres, el coche, el dinero,...pero como no entendemos nada le damos pena y nos lo cubre el, tras todo esto, el policia me manda para el coche y termina de cubrir los papeles con Edgar,record a las 15 horas rusas, una mas que en Ucrania listos, solo quedaba que Noe y Chus pasasen tambien.Nuestra felicidad duro poco, pues ellos no pasaron, les dieron problemas porque el dueño de su coche es Edgar y asi no podian pasar, tras escuchar esto, me mandan aparcar nuestro coche y Edgar vuelve a negociar, se pasa hablando con ellos un buen rato y terminan diciendole que necesita un papel en el que Edgar autorice a Noe a conducir su coche en Rusia, Edgar hace un papel en el que escribe todo esto diciendole que es un contrato privado entre los dos pero no vale, el policia le dice que tiene que estar firmado por un notario y que nos vayamos a Ucrania a solucionarlo.Edgar decide salir tras negarse rotundamente,tras analizar nuestros visados y papeles y comprobar que todo esta correcto, Edgar vuelve y sigue negociando.A todo esto,Noe y chua descansan en su coche y yo en el nuestro.Desde ahí no lo apreciais pero el coche huele tremendamente mal,a comida caliente por el sol, a dormir en el coche, a polvo y tierra que entra por la ventana...por si fuera poco estamos llenos de picaduras de mosquitos y Edgar tiene una pierna toda llena de granitos por picaduira de araña creemos.Las condiciones estan siendo muy duras,mucho mas de lo que contabamos y mas aun en estando aun en Rusia.Las condiciones higienicas son muy minimas y aun queda lo peor.En esta parte del traycto comprobamos las muy diferenciadas clases sociales,las de fiestas en limusinas contra vivir en barracones de hojalata oxidada.La gente nos mira extrañada en un principio, y en seguida se acercan y hablamos.A todo esto. Edgar sigue negociando y resumiendo mucho mucho a las 20 horas Edgar vuelve con el resto del equipo con los papeles en la mano y tras pagar 20 dolares y 158 grinmas.Si la cara es el espejo del alma como dicen, el cansancio de Edgar es muy notable, y la paciencia tambien jeje al final pasamos todos la frontera tras casi 8 horas y por casi 40 euros,no esta mal.
Ahora conmtinuiamos camino, ya de noche hacia Volgogrtado donde daremos por terminada la jornada de hoy.Las carreteras por el momento son muy buenas pero con mucho trafico, eso si notamos un cambio enorme en la gente, casas y coches, parece realmente qie lo pasan mal.
Mañana seguiremos informando, gracias por estar aqui siempre preocupados y mostrando viestros comentarios,suben mucho la moral cada vez que escribis uno!!
Para Agareso:diariamente estamos actualizando el blog,asi que estaba bien que cogierais lo mas salientable de cada dia
Gracias a todos
Besitos
Fatima

Día 11: Non Stop

Ola a todos. Hoxe acabamos de rematar a xornada de conducción neste intre que son as 2:25 horas.

O día de onte, aínda nos deparou moitas mais aventuras despois de actualizar às 2 da maña. Noé e Chus, pasaron a conducir eles os 2 coches xa que aproveitaron para descansar mentres que nos volviamos de Kiev e asi poder durante a noite, recuperar tempo perdido. Ao final durmimos a 161 km de Kiev e despois de parar de conducir a iso das 6 da maña. Foi unha noite de tolos, entre policia, estradas en mal estado e falta de indicadores, pasounos de todo. Nun momento determinado, unha nova patrulla de policia, paranos e nos pide cartos nada mais abrimos a ventanilla, facendonos xestos como que deramos a volta ou senon que nos ian deter (polo menos era o que nos entendiamos). Chegounos a pedir dende dolares a euros pasando por YENS (isto si que è ser internacional). Novamente entre falarlle en galego e castelán (pintega, sempre lles falamos en galego, xa que no caso de que algun teña coñecementos de castelan, falandolles en galego tamen os fastidiariamos). Logo de que se foran, seguimos o noso traxecto e a estrada convertiuse nun auténtico campo minado que non sabemos coma resistiron os coches e os neumaticos. Foi un desastre de estrada que cruzamos os seus 10 km case nunha hora, pero o peor de todo foi que nun determinado momento a estrada estaba cortada e sen indicar ningunha direccion para seguir a esquerda ou a dereita. Como o unico vehiculo que ia por esa mesma ruta, era un camion que levabamos diante, e este foi hacia a dereita decidimos seguilo, pero cando a estrada mellorou o perdimos definitivamente. Logo disto nos metimos por poboacions moi pequena e eminentemente rurais nas que a partires das 5 da maña xa comezamos a ver persoas que levaban os seus rebaños. Foi moi dificil comunicarse con eles xa que algunha señora maior incluso se nos escapou berrando nie nie nie (non, non, non, en ucraniano) era algo surrealista, coma se foramos extraterrestes para esta muller. Finalmente e cando xa creiamos que perderamos toda a noite conducindo, chegamos por fin a estrada principal e nos atopamos con que so estabamos a 161 km de Kiev e polo tanto estivemos moi satisfeitos. Tras isto, nos apartamos ate a primeira area de servizo que atopamos e nos deitamos nos coches para durmir alomenos 4 horas.

Hoxe, comezamos a xornada as 10 horas e nos fumos ate Kiev onde paramos nun centro comercial para mercar algo de comer distinto do habitual. Finalmente comimos un polo sado e outras cousas variadas que nos souberon a gloria.no centro comercial vimos varias cousas que nos sorprenderon e que foron por un lado que tódolos productos individualmente (un paquete de galletas- podese levar 1, 10 ou 100 e non o paquete comercial(simbolo isto das penurias que moitas persoas estan a pasar e as facilidades que teñen que darlles). Por outro lado sorprendeunos ver que no super tiñan peixeiras nas que estaban peixes para vender dun xeito realmente fresco,gg). Logo do super dimos unha voltiña abordo polo centro de Kiev (unha maravilla de cidade no que vimos dende o coche) e finalmente emprendimos viaxe ate onde estamos Kharkiv, xa máis próximos a fronteira con Rusia que tentaremos pasar maña. Desta volta, non tivemos problemas coa e notamos un gran incremento no trafico de camions, xa que hacia Europa era case inexoistente e hacia Rusia e constante e elevado, con grandes areas de descanso.

Bueno saudos e imos durmir un pouco, novamente nos coches.

26 de julio de 2009

Dia 10: Reunificación

Ola amigos Scratch Galicia Norte e Scratch Galiciqa Sur xa voltan a estar unidos de novo.

Hoxe foi un dia de moitas aventuras.Todo comezou as 8 da maña, cando dende a recepcion do Hotel que nos recomendou a embaixada nos chaman para dicirnos que en TNT xa non teñen a documentación e que tiña que baixarlles os 200 grimas (sobre 20 euros) para o taxista que foi ata a oficina de TNT. Logo nos comentan que segundo TNT, os papeis xa os tiñan na embaixada dende o venres as 16 horas. Logo disto, chamo a Ivanka, traductora da embaixada española e que se portou moi ben con nos. Ela chamou de novo a TNT e ao personal da embaixada e finalmente apareceu o paquete na embaixada. Logo disto Ivanka comentounos que a iso das 12:30 horas ívase achegar ate a Embaixada un policìa español alí destinado, para abrirnos a porta e entregarnos o paquete (isto é moi de agradecer, xa que a embaixada pecha nas fins de semana). Unha vez recollido o paquete e celebrada a súa obtención collimos xa rumbo a fronteira na que quedamos con Noe e Chus.

A viaxe desta volta facíase máis curta e nos sorprendeu toparnos de frente con alomenos 4 equipos máis, e dicir, so nos han levar un dia de vantaxe a pesares de perder nos 3 dias en total. O máis curioso de todo foi que cando nos cruzamos cun Fiat Seicento duns ingleses, lles pitamos, como facemos sempre que nos atopamos os distintos equipos, sen decatarnos que estaban parados pola policía, có cal, a nos tamen nos pararon. Estiven durante 20 minutos no coche da policia e tras decatarse de que non era capaz de facerse entender comigo, deixoume marchar (falándolles en español, póñense nerviosos e ao final te soltan por impotencia). Nese intre que estabamos parados no control apareceu en moto un rapaz de Barcelona que nos comentou que él viña de visitar Mongolia nunha viaxe que comezou o 5 de maio. Falounos do impresionante que foi todo o vivido e que él ao ver a nosa matrícula, non o dudou e parou a saudar xa que levaba 2 meses sen falar en castelán. A verdade que foi sorprendente ver a unha persoa facer toda esa viaxe de ida e volta nunha moto solitariamente.

Por último, tocou o trámite da fronteira. Ao chegar nos topamos cunha cola de 1 día e entón fumos a falar co primeiro militar existente no lugar que nin corto nin perezoso xa nos pediu cartos para saltarnos a cola, Nun principio, nos pedía 40 euros e nos non aceptamos, pero vista a situación de tempo perdido, decidimos ofrecerlle 10 euros que él encantado colleu rápidamente e nos deixou pasar toda a cola. Despois disto chegou o seguinte paso que foi o de explicarlles que nos so queriamos pasarlles a documentacion a Noe e Chus pero que non queriamos abandonar Ucrania. Tras facer esta negociacion Fatima (se esta a convertir na experta do grupo), conseguiu que tamén nolo permitisen (hai que recoñecer que en contra do que nos dixeran nun primeiro momento, os oficiais en Ucrania estan sendo moi amables, e é entendible a sua necesidade de cartos-un soldo medio é de 200 euros e aquí os prezos non son moito mais econòmicos que en Europa). Tivemos que pagar 10 euros de novo por ese trámite e conseguimos xa pasar a fronteira xuntos.

Agora mesmo, son as 2:19 horas en Ucrania (unha hora mais que en España) e estamos no coche tentando recuperar algo do tempo perdido. Imos durmir a 300 km de Kiev mais ou menos). Neste traxecto nocturno voltou a paranos a Policía.e tras ver que non eran capaces de comunicarse, nos deixaron libres

Bueno vos deixo que vou de copi e me estou quedando durmido. Saúdos

25 de julio de 2009

Día 9 Scratch Gaicia Sur

Chus
Hola a tod@s:
Por fin podemos conectarnos sin problemas a internet.
El equipo Scratch Galicia Sur se encuentra en estos momentos durmiendo en el coche, para no variar, jejej.
Hemos intentado cruzar la frontera por Bielorusia, pero ha sido otro intento fallido y la verdad es que estábamos bastante convencidos de que no habría muchos problemas esta vez, pero no tenemos el papel original que exigen y la verdad es que nos tuvieron parados 45 minutos delante de la cabina de control. Tras insistirles una y otra vez, ellos decían lo que hemos escuchado siempre, y es que no les vale otro papel del coche que no sea el original exclusivamente.

Un poco desolados decidimos aprovechar la estancia en Polonia visitando Varsovia, pero la verdad es que nos pareció un poco sosa y después de haber conducido todo el día, hicimos nuestra primera comida del día a las 21.30¡¡¡, tras ello, con más energía tomamos rumbo a Lublin nuevamente, ya que la noche anterior habíamos dormido en esta pequeña pero hermosa ciudad, concretamente en un convento. El convento la verdad es que daba un pelín de miedo, lleno de crucifijos por todas partes, pero la habitación estaba limpísima y era bastante amplia, además tenía parking privado vigilado, y lo mejor, nos costó la noche 20 euros.

Hoy nos paró la policía y la verdad que fueron muy amigables y simpáticos, pero aún así estuvimos parados más de media hora, ya que mandaron comprobar todos nuestro datos, bueno, concretamente los datos de Noé, ya que su fotografía del pasaporte mete miedo, jejej, parece medio mafioso, jejej.

Por lo demás, estamos bien de ánimos y con muchísimas ganas de continuar la ruta prevista, de hecho la gran alegría del día fue saber que los papeles del coche estarán mañana por la mañana en Kiev y no el lunes. Tenemos que agradecer enormemente el esfuerzo del equipo Scratch Galicia Norte por el gran trayecto que van a realizar, ya que van y vuelven a Kiev tan sólo para buscar los dichosos papeles, LES MANDAMOS TANTO NOÉ COMO YO UN BESAZO ENORME Y DECIRLES QUE ESTAMOS DESEANDO DE TODO CORAZÓN VOLVER A VERLES EL PELO

Sinceramente, estamos deseando encontrarnos con la otra mitad del equipo y poder seguir nuestra aventura. Un beso muy grande a todos los que estais al otro lado, saber que estais ahí nos da muchos ánimos¡¡¡. GRACIAS

24 de julio de 2009

Día 9
















Ola a todos! Actualizamos a situación nestes intres:










Scratch Galicia Norte (Édgar e Fátima), estamos en Kiev para que mañá(por fin, e non o luns como nos dixeran nun principio) nos entreguen en TNT o paquete coa documentación do outro Fiat Seicento. En teoría a oficina abre as portas ás 8:00 horas e tras conversas coa embaixada española eiquí, decidimos contratar a un taxista por uns 20 euros para que nolo entregue e non ter que meternos na cidade dando voltas e perdernos; xa que os nomes como Kiev ou similares están nos dous idiomas e así é máis doado atopalos, o resto como pobos e nomes de rúa non, e resulta moi complicado atoparse . No tránsito ate aquí xa nos atopamos cós primeiros problemas con policias locais. Atopábanse nunha autovía delimitada para 120 Km/h e nos pararon por ir a 98 Km/h nunha zona de 60 segundo eles (todos mentira). Póñense no medio e párante, nos mostraron unha especie de alcoholímetro pero era un radar de man, e tras dicirnos unhas cousas que non entendíamos pedíronnos uns 400 euros, como nos temos moita paciencia esperamos pausadamente ate que eles tras media hora ou así sin que lles soltásemos nada nos deixaron marchar. Falando onte con outros equipos do Mongol Rally, tamén nos comentaron as súas experiencias neste campo. A moral hoxe estivo moi alta xa que durmir nunha cama e ducharse nun baño, cousas normais para todos, agora nesta situación é un privilexio, e onte foi como unha recompensa que nos encheu de felicidade. A positividade nos invade, pois por fin as cousas se encauzan, maña recolleremos os papeis, voltaremos a Polonia, reuniremos todo o equipo, e marcharemos todos RUMBO A MONGOLIA!!!!





Ucrania é un país cheo de contrastes: dende ver tres limusinas Hummer en dous minutos ata toparnos con coches con buratos enormes nas chapas, similares os 124 españois. A xente da rúa é encantadora e ata os policias lles colles cariño tras estar con eles máis de media hora e comprobar que o uniforme non lles tapa nin o ombligo. A pesar de todo isto, cremos que Ucrania é un país digno de visitar noutras circunstancias, tranquilo con precaucións e con edificios dignos de ver; e mulleres moi fermosas (vai por ti Sergio, tentaremos fotografiar algunha).





As estradas son moi malas, e as boas están levantadas por obras, dentro dun ano será magníficas pero a día de hoxe, en máis de dez horas de conducción andivemos uns 400 kms, que mañá voltaremos facer para chegar a Polonia.





Scratch Galicia Sur: Noé e Chus, tras un novo intento de pasar a fronteira, desta volta por Bielorrusia, atopáronse coa negativa novamente, desta volta xa en Polonia, polo que tiveron que volver a cidade de Lublín a pasar a noite. Nestes intres estamos barallando as distintas fronteiras donde a toparnos, e continuar a viaxe como único equipo.





Hoxe nos entrevistaron en Radio Voz, e o poderedes escoitar mañá sábado ó mediodía , programa "Vamos como Motos". Chamounos o de Radio Marca para entrevistarnos, pero non sabemos si por falta de cobertura(nos cremos que a tivemos todo o día) pois o final non contactou no programa.





E isto é todo polo momento, mañá máis e mellor, grazas por estar ahí










Fotos: Palacio da Ópera de Lviv e o maquinón, Édgar e bus típico en Lviv, Fátima con fame, Tensión e entrada en Kiev.

23 de julio de 2009

UCRANIA

Ola a todos!tras multitude de chamadas coa embaixada española e a compañía de transporte tanto en España como en Ucrania, parece ser que agora os papeis estarán o venres tarde ou o sábado en Kiev pero como non reparten, ate o luns como pouco non os teremos. Na embaixada española conseguimos que nos reciban o sábado á mañá para ir persoalmente falar coa empresa de transportes alí para tentar avanzar máis. Estamos seguindo as recomendacións totais da embaixada, aloxarnos nun hotel en Lviv, onde estamos nos, pola nosa seguridade e a do coche, para así partir maña a Kiev cedo e chegar ben entrada a madrugada. Dende a fronteira ate eiquí, parounos unha patrulla policial, pero como estábamos a falar coa embaixada via teléfono, moi pouco nos tiveron alí retidos e deixáronnos continuar. As distancias entre estes puntos son poucas, se as comparamos cos 4500 km que levamos, pero as estradas son moi precarias:dende que cruzamola fronteira con Polonia cruzamos pasos a niveis con e sen barreiras e as estradas teñen como cada medio km unha banda sonora que aínda que a pasamos en 1ª marcha toca o fondo do coche.Xa en Lviv, desaparece o "asfalto" e xurde o adoquín, que polo uso vese afundido e irregular por todos lados, por aquí pasan trolebuses, tranvías, camións, coches,...e é moi complicado pasar xa que están entrelazados os raís co adoquín e coa diferencia de altura toca o coche abaixo.

Os kms comezan a pasar factura e xa partiu a primeira das cinchas que suxeitaba as 4 rodas que levamos na vaca así como a garrafa da gasolina, os distintos botes e irregularidades do asfalto fan vibrar de máis e aínda non chegamos a Kazajstan que serán as estradas complicadas!Esta noite que durmiremos en cama, faite valorar moitas cousas, aínda que só fai unha semana que comezou todo isto, durmir estirado vale moito(varias noites durmimos dentro do coche por non poder montala tenda,e é moi complicado o non poder reclinar os asentos) xa que o non descansar é moito maís dificil conducir tantas horas. Botaba moito de menos a ducha, foi incrible, parece mentira pero o aseo e as duchas de gasolinera non sentan igual. As ventanillas van abertas todo o rato, pois a calor é moita, o sol pega de maneira moi forte e a crema solar factor 50 é botada cada pouco tempo, por si fora pouco xa empezaron os mosquitos que acribillan de maneira horrorosa, así que bota tamén repelente nos brazos, cuello e cara, parecemos croquetas con tanto potingue!Aproveitamos tamén para lavar a roupa que tíñamos xa moi sobada e mercar auga, que estou bebendo máis que en tódala miña vida xunta, pois a calor xuntada a todo o polvillo seca a garganta de mala maneira.

Noe e Chus, aínda non chegaron a fronteira e acaban de parar a descansar, mañá co dia aberto tentarán pasar a fronteira con Bielorusia e así xuntarnos todos por riba de Kiev xa cos papeis na man.

Mañá será outro día, grazas a todos por estar aquí apoiando

saudos, Fátima

Día 8 Situación actual
















Ola a todos. Escribimos esta renovación dende un hotel de L´viv en Ucrania. Coma vos comentei antes, Chus e Noé non conseguiron atravesar a fronteira a pesares das xestións realizadas pola embaixada española (grazas).
Logo de non dar pasado, a única solución que lles ofreceu a embaixada para poder atravesar as fronteiras é que Fátima máis eu vaiamos ate Kiev (embaixada) a recollera documentación que foi enviada ahí o pasado martes. Nese mesmo intre adoptamos entre os catro, a decisión de que nos iríamos ate Kiev e que nun día estaríamos de volta coa mesma. Cando xa estábamos en Ucrania, chamounos a embaixada para dicirnos que a empresa de transportes tivo un problema co envio e que non recibiran a documentación ate o luns próximo. Isto nos provoca un importante retraso que posiblemente conlevará que non poidamos pasar por Uzbequistán para ser capaces de chegar a tempo a Moongolia, pero iso o decidiremos sobre a marcha unha vez que xa teñamos todo en orden. Como xa non había volta atrás, a decisión seguinte foi que Chus e Noé, se trasladen ate a fronteira con Bielorrusia (din que é máis doada) e dese modo chegaran a casi o lado de Kiev. Nos, pola outra banda, seguimos os consellos da embaixada para aproveitar estes 4 días para coñecer algo Ucrania no camiñoa ate Kiev.
Hai 5 minutos falamos con Noé e Chus e xa están a 200 km da fronteira con Bielorrusia, no momento en que a pasen, se o conseguen, actualizaremos a situación.
Tanto en Polonia, onde estan eles, coma en Ucrania, onde estamos nos, o clima de tranquilidade é total e son lugares moi interesantes para visitar nalgunha ocasión con algo de calma (non como desta volta). Todos estamos perfectos de ánimo e sabemos que a pesar destes primeiros atrancos, A Mongolia imos todos!!!!! , e isto simplemente son anécdotas. A organización sempre di que si o chegar a Mongolia, non tes historias que contar, entón é que non valeu a pena facer toda a viaxe, gg.
Por último comentaros que xa comezamos a ter problemas coa gasolina. Resulata que a partir de Alemania, a gasoliña está aditivada con Benzeno. Nunha primeira estación de servizo nos dixeron que os nosos coches non valían para iso e nos decidimos non votala. O problema chegou onte en Polonia, onde o noso coche comezou a ratear. Preguntamos nunha gasoliñeira polo noso coche (en Polonia os Seicento son os coches máis visibles-fiabilidade total) e nos dixeron que o que tiñamos que botar era 98 benzini e que senón que lle botaramos un aditivo, llelo botamos e o coche vai coma a seda. Tamén, acabamos de notar un cambio brusco nas estradas, se en Polonia xa empeoraban algo (principalemnte porque estaban en obras), en Ucrania son moi malas. Deixovos unhas fotos.
Saúdos e grazas a todos polos ánimos (leemos tódolos comentarios e nos encanta que os fagades)
P.D.Non adelgazamos nin de coña, comemos seguido para manter o espírito esperto (non levamos radio gg)
FOTOS: Calor no chocolate; pontes de ferro e madeira polacos, Fiat 126 (hai moitos), fronteira Ucrania, camiño ucraniano.

Reportaxe fotográfico (Auschwitz)












Lugar moi triste, pero que é interesante ter presente para que algo así non volva a ocurrir. Da algo de mal rollo o estar diante da porta da morte, pero é a mellor foto para facer unha homenaxe a tódalas víctimas.



Reportaxe fotográfica (Strasburgo)













Aquí foi unha verdadeira ledicia parar, xa que é un dos lugares máis fermosos nos que estivemos nunca. Respirábase moita tranquilidade e alí foi onde atopamos un policía murciano-francés, gg


Reportaxe fotográfico (acampadas)

















Acampada República Checa e Polonia