29 de julio de 2009

Dia 14 entrada en Kazajstan

Ola a todos!xa estamos en Kazajstan e levamos un dia do mais movido,e ainda nos queda que seguimos a conducir.O dia comezou cunha xornada de test sobre auga, pois choveu toda a noite e inundaronse as estradas con mais dunha cuarta de auga, e proba superada!xa podemos chegar a zona de rios e probar ali.Cando estabamos a uns 5 kms da fronteira, cruzamos sobre unha ponte flotante,foi algo impresionante pois parecia que non ia aguantar pero como era a unica maneira de chegar o outro lado,pagamos pouco mais dun euro por cada coche e cruzamos.O nivel da auga estaba no limite coa ponte,esta ademais estaba en obras e as chapas parecian que se ian afundir en calquera momento,mais non foi asi,chegamos o outro lado sen problema.Neste intre,uniusenos un equipo americano formado por 3 compoñentes nun todo terreo, que falando con eles, deronnos a alegria do dia,xa que nos sabiamos que tiñamos un bo negociador,pero confirmaronnos que temos o mellor(xa q polo seguro ruso dun mes e 2 coches nos pagamos 100 dolares,5 euros e 4 grinmas; eles pagaron o mesmo por un coche e 15 dias)jeje
O dia continuou chegando as 4 da tarde a fronteira rusa e cruzamola sen problemas nunha hora,logo diso pasas a terra neutral q no resto das fronteiras eran 200 m e aqui,para sair oficialmente de Rusia foron 8,3 km despois nunha ponte impresionante e supermoderna.Neste traxecto intermedio,topamonos con 2 cementerios musulmans e rabaños e rabaños de ovellas,ainda que tamen cabras e vacas.E nos adentramos definitivamente na fronteira kazahja. Mentres agardabanos o noso turno,vimos un pobo pegado a fronteira con duas nenas xogando fora,elas o vernos sorriron, e encheuselles a cara de felicidade cando sacamos uns xoguetes que levabamos,uns yoyos cos que estiveron ben entretidas mentres agardabamos ali.Ata o policia que estaba na primeira fase da fronteira saiu xogar co yoyo.As nenas estiveron ali ate que marchamos e nos despediron con gratitude,aqui e cando te das de conta que cun pequenisimo detalle como e un yoyo fas sorrir a un neno.
Na fronteira kazahja coma no resto falamos en galego e castelan,que sorte non falar ingles jeje e xa se desesperan,desta vez,queriannos cobrar por cubrir o papel de declarar,outro por facer as fotocopias, e os outros dous non o entendimos realmente,mais unha vez mais,marchamos cos papeis na man sen pagar nada o equipo norte e 1 euro o equipo sur.E entramos definitivamente no pais,o cambio foi brutal,o silencio invadiunos totalmente, a estrada segue a existir pero moi precaria,as casas son de adobe e palla,realmente a situacion e moi precaria,como unha fronteira pode cambiar tanto o estilo de vida.
Aqui, a maiores do gando citado con anterioridade vimos camellos domesticos que se recollian o caer a noite, a fauna si que e variada!a todo isto,o equipo sur explotou unha roda,que a verdade que aguantan pois xa levamos 7700 kms e en todo isto ningun problema mecanico,cousa rara pois os americanos mismos romperon a distribucion e estiveron dous dias tirados e van nun todoterreo. Tamen paramos a axudar a unha familia kazaja que pinchou nun Mazda e sorpresa que levamos foi que non tiñan roda de reposto, levaban unha llanta de plastico, polo que lles axudamos a montar a roda pinchada (o seu gato rompera) e seguimos viaxe.
E bueno creo q por hoxe xa vai,(continuo tras parar a comprobar a 2 roda que sufre desperfecto no equipo sur)
Bueno e a unha da maña aqui, asi que paramos a durmir no coche por non variar jeje esta a punto de caer unha boa...
Maña contamos
Mil grazas por estar aqui
Bicos
Fatima

15 comentarios:

  1. Buenos dias (aki son casi las ocho de la mñn):

    Por lo que leo dia a dia todo va saliendo bien no???? me alegro muchisimo.

    Aunke kreo ke hoy vivisteis uno de los momentos mas bonitos hasta el momentos.....el momento en el ke le dais a esas niñas los yoyos......tiene ke ser un momento unico!!!

    Seguir asi....y mucho animo.

    Un fuerte abrazo.

    *Iovana*

    ResponderEliminar
  2. buenos dias equipo, ¿pasais por Astaná? haber si teneis suerte y veis al equipo Ciclista Astaná con Vinokuroz (asi no se escribe pero de igual) y Contador. Por otro lado, creo que pasais cerca del centro espacial "cosmódromo de Baikonur", desde donde ayer lanzaron unos satelites españoles, tambien esta cerca el sitio de tests nucleares de Semipalatinsk.
    Bueno buen viaje por esas tierras lejanas!!
    s2 desde Rota.

    ResponderEliminar
  3. hola chic@s y fans foreros

    salis en la voz de hoy

    http://www.lavozdegalicia.es/ferrol/2009/07/30/0003_7877438.htm

    ResponderEliminar
  4. Si señor! Como molan todas as historias que contades! Aqui todos os días pola mañá encendémos o ordenador e a mirar no foro a ver que fixechedes! Seguide así que polo visto ides moi moi ben! Un abrazo forte familia! :D

    ResponderEliminar
  5. Boas

    Outro por aqui enganchado a vosa aventura. Non desanimedes e mentras podades eguir relatando

    Un saudo

    ResponderEliminar
  6. ya queda menos! llevais una marcha que parece que vais en un mercedes y a toda pastilla, esos coches son la caña, que sigan asi, animo chcos. BESOS,,,,,,mamaaaa

    ResponderEliminar
  7. joder como balas eh!sorte e a seguir

    ResponderEliminar
  8. ola!!!!!!!!!!!
    a ver si todo os va como hasta ahora
    animo!!!
    nota para Noé: mi regalo de cumpleaños (te recuerdo qe es hoy) es una tele de plasma de 32 pulgadas....
    es coña,en realidad es para el salon xD
    Besiños a todos!
    Papi,mami y hermana de Noé

    ResponderEliminar
  9. animo rapaces sodes os mellores (tolos)que coñezo .un saudo dende santiago de parte de toda a escuderia compostela.david

    ResponderEliminar
  10. Weno weno weno....ya os veo viento en popa... :D
    Ya os andan reventando ruedas...ya dije yo que teniais que llevar un par de Pirelli de la Driver eee Edgar!! jejejeje... nada, como siempre que os comento lo dicho, darle con calma y pasarlo lo mejor posible...a ver que contais mañana...UN ABRAZO!!

    ResponderEliminar
  11. ola a todos!
    os explico:
    mi hermano (Noé) me mando un sms diciendome qe estan en uzbekistan en la tienda de campaña al lado del mar de aral en un sitio qe fue mar(hace la tira de años).el blog lo tienen parado porqe no tienen ni cobertura ni internet.
    les qedan sobre 6 mil kilometros para llegar a ulan bator y qe todo depende del lunes ya qe la frontera mongola esta cerrada por las inundaciones.
    asi qe no sabemos cuando escribiran esperemos qe pronto.
    Judit.

    ResponderEliminar
  12. Os sigo a diario y lo cierto es que ya se echa de menos que no haya novedades que leer estos días. Gracias a Judit sabemos el porqué, así que gracias por informarnos. Por cierto, ¿cómo será el regreso?.
    Saludos!

    ResponderEliminar
  13. Jesús (Chus San Valen)1 de agosto de 2009, 15:49

    Hola chicos! Fátima, creo que tienes futuro como reportera ehhh...muy buenas las crónicas que vais haciendo día a día (ésta sin duda muy chula). Espero una publicación a la vuelta en alguno de los diarios de aquí! Por lo que veo la experiencia os está dejando un montón de vivencias inolvidables. Además, me alegro un montón de que todo os vaya bien.
    ¡Cada vez queda menos para llegar al objetivo! Y sigo estando seguro que lo cumplireis.
    Un abrazote grande. ¡Cuidaros mucho!

    ResponderEliminar
  14. hola chicos que tal?desde o sur do condado tamen vos seguimos vaya experiencia a vosa !!!!!!!!!!!!fatima que tal levas o tema pastelitos "martinez"? je je je edgar con ese rapado e ese moreno pareces un marrrrookiiiiiiii jeje,saudos e animo rapaces xa falta menos,sodes os mellores,nin loeb nin ostias je je.humberto e julio

    ResponderEliminar
  15. Estou alucinando có que estou lendo, con todo o que aguantades e có que aguantan os coches.

    Moitos ánimos, rapaces, esperamos noticias.

    Pegha

    ResponderEliminar